Nie mów: ŚWIĘĆ SIĘ IMIĘ TWOJE,
jeśli sam go nie czcisz.
| Chętnie poznam Twoje uwagi, napisz pod: kazeku@poczta.onet.pl |
1. Zwykle rozumie się, że w prośbie tej chodzi o wielbienie Boga i Jego imienia. Czy jednak wezwanie to nie ma znacznie szerszej treści?
2. W czasach biblijnych imię określało istotę osoby noszącej je. Imię Boże, kryjące w sobie tak wielkie znaczenie, mogło być tylko objawione przez Niego samego. Człowiek mógł określać Boga imionami, ale to były raczej eufemizmy, odwołania do niektórych przymiotów Boga.
3. Z tych racji imię nie powinno być używane bez potrzeby, a już szczególnie imię Boże, co zostało obwarowane w II przykazaniu Dekalogu.
4. Nie tylko Żydzi przywiązywali wagę do imion. Dawni Słowianie nadawali dzieciom imiona znaczące coś, co je miało charakteryzować w życiu dorosłym. I chrześcijanie chrzcząc dziecko obierali mu imię z myślą o świętym patronie, który miał opiekować się nim lub służyć za wzór do naśladowania. W imieniu widziano przyszłe powołanie, charyzmat.
5. Ta dawna tradycja jest w zaniku. Dziś imię traktowane jest niemal jak nazwa. Ludzie kierują się modą, egzotycznym brzmieniem i niemal wszystkim, tylko nie tym co przed laty. A i dzieci między sobą nieczęsto posługują się imionami, częściej nazwiskami lub przezwiskami, "ksywami", jak się to na więzienną modę określa.
Czym my sami kierujemy się nadając imiona naszym dzieciom? Jak traktujemy własne imiona? Czy przed wyborem drogi życiowej przypominamy sobie naszych patronów, czy bierzemy pod uwagę nasze imiona i zastanawiamy się, czy nas ku czemuś nie prowadzą, nie zobowiązują do czegoś?
6. Bóg objawił Mojżeszowi swoje święte, niewymawialne imię JHWH, na straży którego stanęło II przykazanie. Ale nie jest to jedyne objawione imię Boże. Bóg się określił również jako Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba. Imieniem Boga są jego wyznawcy. On jest Bogiem swego ludu.
Lud ten czci Boga postępując moralnie i zgodnie z przykazaniami przynosi sławę swemu Bogu. A odstępując od Jego przykazań, swym złym postępowaniem bezczeszczą Jego święte imię.
7. Tak więc czcić Imię Boże to nie tylko wymawiać je z trwogą i pisać je z dużej litery, ale tak postępować, w sposób godny Boga, do którego się przyznajemy, Tak, by ludzie widzieli nasze dobre czyny i sławili Ojca, który jest w niebie (Mt 5,16).
8. Czy mamy świadomość tego, że mówiąc święć się Imię Twoje modlimy się o to, by wszyscy wierzący w Boga pełnili czyny przynoszące chwałę Jego imieniu? Czy mamy świadomość, że w pierwszym rzędzie zobowiązuje to nas samych? My mamy być święci, jak święty jest On, nasz Ojciec w niebie.
9. Święć się ma jeszcze jedno znaczenie - misyjne. Niech wszyscy ludzie poznają Jedynego Boga i oddają cześć Jego imieniu.
Ale apostolstwo nie będzie skuteczne, jeśli słowo nie będzie poparte czynem. Kto mówi "znam Boga" a nie zachowuje Jego przykazań, jest kłamcą (1J 2,4). Czy kłamca zasługuje by mu uwierzyć?
10. Wezwanie święć się imię Twoje jest wezwaniem, które zobowiązuje w pierwszym rzędzie modlącego się nim. Ale my sami jesteśmy niczym. To Bóg jest sprawcą dobra w nas, chcenia i działania. Jego łaska jest pierwsza, przed naszym czynem.
Tak więc ta prośba jest w gruncie rzeczy prośbą o łaskę, byśmy pełnili czyny godne naszego Ojca, byśmy tymi czynami uświęcili Jego imię i dali świadectwo wobec świata.